Hastanedeyim, yanı başımda anam. Öksürür durur kendimi bildim bileli. Her bir öksürüğü zamanın geçiciliğine atıf yaparak tokat gibi zihnimde yankılanır. Bugün haftanın son günü. Bekleme odasındayız. Hepimizin yüzü asık. Çünkü soğuk beyaz dezenfektan kokan koridorlar, yoğun istikrarlı hastalarla, içimiz ise huzursuz bir boşlukla dolu. İçimde kalan son nezaketi sabırla gösteriyorum insanlara, belki...
27 Şubat, 2015
Şubatta Temmuz Yangını
27Şubat